DRAGUTIN CIGARČIĆ
DRAGUTIN CIGARČIĆ
DRAGUTIN CIGARČIĆ (1922-1985)
Sažeta retrospektiva slikarske zaostavštine Dragutina Cigarčića (1922-1985) u beogradskoj galeriji "Cepter" potvrđuje nepisano
pravilo da kolektivna sećanja, kao i ona individualna, oživljavaju neočekivano i ne uvek sa vidljivim razlogom. Na sličan način se, uostalom, javlja i senka zaborava koja
gotovo da je sasvim pokrila ličnost i delo ovog nekada poznatog člana beogradske "Decembarske grupe" iz pedesetih godina.
U istorijskoj borbi koju je ta grupa vodila, u razdoblju socrealističkog estetskog dogmatizma za afirmaciju individualne stvaralačke slobode kao primarnog načela moderne
umetnosti, Cigarčić je dao svoj lični doprinos.
Kao i za ostale slikare njegove generacije, za Cigarčića je bilo najaktuelnije pitanje
autonomnosti sadržine umetničkog dela i jezika u kome se ta sadržina uobličava. To pitanje imalo je dva moguća odgovora, saobrazna, sa jedne strane, osećanju potrebe da se odlučno napusti "stari" jezik likovne figuracije kao balast prevaziđene estetske
svesti, i sa druge, zaziranju od avangardističkog ekstremizma za koji, činilo se, još nije bila stvorena odgovarajuća atmosfera u domaćem kulturnom ambijentu.
Priklanjajući se ovom drugom stavu, Cigarčić je obazrivo tražio
prelazno rešenje, u znaku izvesnog kompromisa između tradicionalnog estetizma beogradske slikarske škole i reformističkih zahteva radikalnog modernizma čiji uticaj je rastao saglasno otvorenosti naše kulturne sredine prema svetu.
Pošto je prošao kroz fazu slobodne figuracije karakteristične po neobičnom spoju
simboličnog značenja i ekspresionističkog izraza, Cigarčić je "našao sebe" u jednom likovnom konceptu koji odgovara pojmu
asocijativne apstrakcije.
To potvrđuje njegova
omiljena tema, "šuma-grad". Kao čovek životno vezan za urbani prostor, Cigarčić je u svojim slikama izražavao spontanu čežnju za prirodnim
ambijentom. U lucidnoj
igri mašte, otkrio je da gradski pejzaž u totalu liči na šumu, dok sa druge
strane, total šumom pokrivenog prostranstva u svom izgledu ima nečeg arhitekturalnog...
Cigarčić je slikao
širokom četkom, sigurnim potezom "odozgo na dole". Nije štedeo boju. Bujni nanos bojene materije na njegovim platnima na svoj način odražava snagu koju je ovaj slikar posedovao u samoj svojoj prirodi. Energetski potenci
jal Cigarčićevih slika srazmeran je i njihovim monumentalnim formatima. Cigarčić je bio od one ne baš brojne vrste slikara
koji sa lakoćom savlađuju formate preko 150 sm, pa i veće.
Senka amnezije koju je ova izložba htela da ukloni sa Cigarčićevog dela, pada ipak na postavku u Galeriji "Cepter" u kojoj su, pored nastojanja organizatora, iz teško shvatljivih razloga izostala neka od njegovih najznačajnijih ostvarenja koja se nalaze u legatu Muzeja savremene umetnosti.
